Auschwitz-Birkenau Krematoryumu: Açık Hava Yakma Çukurlarının Varlığı

Nazilerin, Auschwitz-Birkenau'daki kurbanları yakmak için bazen açık hava yakma çukurları kullandıklarını nereden biliyoruz?

Holokost inkârcılarının iddiası:

Auschwitz-Birkenau'daki açık hava yakma çukurlarına dair hiçbir kanıt bulunamadı.

Örneğin, İtalyan Holokost inkârcısı Carlo Mattogno, Auschwitz-Birkenau'daki fırınlarda yaklaşık 900.000 Yahudi'nin cesetlerinin yakılmış olmasının mümkün olmadığını "kanıtlamak" için karmaşık hesaplamalar yapmıştır.[1] Ancak yaptığı karmaşık hesaplamalar yersizdir. Yakma fırınlarında yok edilemeyecek kadar çok ceset olduğunda, cesetler 5 Numaralı Krematoryum'un arkasındaki ve Birkenau'nun gerisinde bulunan iki kır evinden birinin önündeki açık hava yakma çukurlarında yakılırdı.

Gerçekler şunlardır:

Auschwitz-Birkenau'daki yakma çukurlarının varlığına dair, Nazi failleri ve sağ kalan Yahudilerin görgü tanığı ifadeleri vardır. Ayrıca, havadan ve yerden çekilmiş fotoğraflar yakma çukurlarının kullanıldığını hiçbir kuşku bırakmayacak şekilde belgelemektedir.

Macar Yahudilerinin açık hava yakma fırınlarında yakılması hakkında tanıklık (1944 sonları):

Mayıs 1944 ile Kasım 1944 arasında 400.000'den fazla Macaristanlı Yahudi, Auschwitz-Birkenau'ya gönderildi. Yaklaşık yüzde 90'ı buradaki gaz odalarında hemen öldürüldü. Daha önce gaz odası olarak kullanılmış iki kır evinden biri bile aşırı yoğunlukla başa çıkabilmek için yeniden açıldı.

Sonderkommando'da çalıştırılan Filip Müller, 5 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası'nın arkasına ve kır evinin yakınındaki ağaçlık alanda yakma çukurları kazmak üzere görevlendirildi. Yakma çukurları 40-50 metre uzunluğunda, yaklaşık 8 metre eninde ve 2 metre derinliğindeydi [131 ila 164 feet uzunluğunda, yaklaşık 26 feet eninde ve 6,5 feet derinliğinde]. Sonuç olarak, toplam dokuz adet büyük yakma çukuru kazarak "neredeyse sınırsız sayıda ceset yakmayı mümkün hale getirdiler."[2]

Dr. Charles Sigismund Bendel, Auschwitz-Birkenau'ya gönderilmiş ve krematoryum Sonderkommando'sunda görevlendirilmiş Yahudi bir doktordu. Bendel, 1945'te yapılan Bergen-Belsen duruşmasında bu açık hava yakma fırınlarının ne kadar hızlı ve verimli çalıştıklarını doğrulamıştır. Örneğin Polonya'nın Lodz şehrinden nakledilen Yahudilerin nasıl öldürülüp yakıldıklarını şu şekilde hatırlamaktadır: "Sabah saat yedide diğerleriyle birlikte geldim ve hendeklerden hâlâ duman tüttüğünü gördüm, bu da tüm nakledilenlerin gece boyunca tasfiye edildiğini veya işlerinin bitirildiğini gösteriyordu. Krematoryumun arkasına 12 metre uzunluğunda, 6 metre genişliğinde [39 feet'e 20 feet] üç tane büyük hendek kazdılar. Kısa bir süre sonra, bu büyük hendeklerle elde edilen sonuçların bile yeterince hızlı olmadığı anlaşıldı ve daha hızlı bir şekilde devam edebilmek amacıyla bu büyük hendeklerin ortasına insan yağının sızıp akması için iki kanal açtılar. Bu hendeklerin kapasitesi inanılmazdı. 4 Numaralı Krematoryum gün boyu 1000 kişiyi yakabiliyordu ama bu hendek sistemi aynı sayıyı bir saatte halledebiliyordu.[3]

Hatta, bu açık hava yakma çukurlarının bir Sonderkommando mensubu tarafından çekilmiş çok nadir rastlanan fotoğrafları bulunmaktadır. 5 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası'nda gizlice çekilen bu fotoğraflar, gaz odasına girmeden önce soyunmaya zorlanan kadınları ve Sonderkommando mensuplarının cesetleri açık hava yakma çukurlarına sürüklediğini göstermektedir.[4]

Hava fotoğraflarında açık hava yakma çukurlarının kanıtı:

8 Temmuz 1944 günü Luftwaffe (Alman hava kuvvetleri), Auschwitz-Birkenau üzerinde uçarak bölgenin keşif fotoğraflarını çekmiştir. Fotoğraf, 5 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası'nın arkasından yoğun bir duman sütunu yükseldiğini net bir şekilde göstermektedir.[5]

Mattogno açık hava yakma çukurlarının varlığını kabul etmekte ancak dumanın yanan çöplerden çıktığını iddia etmektedir.[6] Aslında 2 ve 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odalarında çöp yakmaya ayrılmış fırınlar vardı. Auschwitz-Birkenau'daki Gestapo mensubu Perry Broad, bu fırınlarda düzenli aralıklarla dosyaların yok edildiğinden bahsetmiştir.[7] Belgeler ve çöpler yakılırken açık hava yakma çukurlarına ihtiyaç yoktu.

Kanadalı Holokost inkârcısı John Ball, Müttefiklerin 26 Haziran 1944 günü fabrika hedeflerini bombalamaya giderken Auschwitz-Birkenau semalarında çektiği bir hava keşif fotoğrafının açık hava yakma fırınlarını göstermediğini ileri sürmektedir.[8] Bunun sebebi, Macar Yahudilerinin sürgün edilmesinin bu süre boyunca durdurulmuş olmasıdır. Nakil listesi, 17 Haziran'dan 24 Haziran'a kadar Macaristan'dan hiçbir tren kalkmadığını ancak 25 Haziran'da nakillerin devam ettiğini göstermektedir. Nakledilenlerin Auschwitz-Birkenau'ya varması üç-dört gün sürüyordu. Pek çok Macar Yahudisi gerçek anlamda ölümlerine doğru yol alıyordu. Ayrıca, Macar Yahudilerinin, 20 Haziran 1944'ten 27 Haziran 1944'e kadar kampta köle işçiler olarak kaydedildiklerine dair hiçbir kanıt yoktu ki bu da faaliyetin durdurulduğunu kanıtlamaktadır.

Sonuç:

Kanıtlar, yakma fırınları talebe karşılık veremediğinde Auschwitz-Birkenau'da açık hava yakma fırınları kullanıldığını göstermektedir. Açık hava yakma fırınlarının kullanıldığına dair görgü tanığı ifadeleri de vardır. Ayrıca, havadan ve yerden çekilmiş fotoğraflar yakma çukurlarının kullanıldığını belgelemektedir.

NOTLAR

[1] Carlo Mattogno, Auschwitz: The End of a Legend (Auschwitz: Bir Efsanenin Sonu) (Tarihi İnceleme Enstitüsü, 1994), s. 6-32 John C. Zimmerman'ın "Body Disposal at Auschwitz: The End of Holocaust Denial" (Auschwitz'de Cesetlerden Kurtulma: Holokost İnkârının Sonu) adlı kitabında özetlendiği gibi http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/body-disposal/. Mattogno'nun kitabı http://www.scribd.com/doc/96633790/Auschwitz-End-of-a-Legend adresinden indirilebilir.

[2] Filip Müller, Eyewitness Auschwitz: Three Years in the Gas Chambers (Auschwitz Görgü Tanığı: Gaz Odalarında Üç Yıl) (Ivan R. Dee, 1979), s. 133. Ayrıca bkz. Robert Jan van Pelt, The Van Pelt Report (Van Pelt Raporu) ("VII Auschwitz and Holocaust Denial") (Auschwitz ve Holokost İnkârı VII) https://www.hdot.org.

[3] Robert Jan van Pelt, The Van Pelt Report (Van Pelt Raporu) ("V Confessions, 1945-47") (V İtiraflar, 1945-47), https://www.hdot.org.

[4] Fotoğrafları http://iconicphotos.wordpress.com/2010/09/02/the-sonderkommando-photos/ adresinde görebilirsiniz. Georges Didi-Huberman tarafından çevrilen Images in Spite of All: Four Photographs from Auschwitz'de (Tüm Bunlara Rağmen Fotoğraflar: Auschwitz'den Dört Fotoğraf) (Chicago Üniversitesi Yayınları, 2012) bu resimlerin kaynağı ve önemi hakkında genişletilmiş bir tartışmayı okuyabilirsiniz.

[5] Brian Harmon, "See No Evil: John Ball's Blundering Air Photo Analysis" (Hiçbir Şey Görmedim: John Ball'un Acemice Hava Fotoğrafı Analizi) http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/see-no-evil/. Dumanı gösteren 8 Temmuz 1944 tarihli fotoğrafın büyük ve yakın halini bu sitede görebilirsiniz.

[6] Carlo Mattogno, "The 'Gassed' People of Auschwitz: Pressac's New Revisions" (Auschwitz'in 'Gazla Öldürülen' İnsanları: Pressac'ın Yeni Düzeltmeleri) http://www.vho.org/GB/c/CM/gcnewrev.html. Ayrıca bkz. John C. Zimmerman, "Body Disposal at Auschwitz: The End of Holocaust Denial" (Auschwitz'de Cesetlerden Kurtulma: Holokost İnkârının Sonu) ("Açık Hava Yakma Çukurları ve Fotoğraflar, 1944").

[7] John C. Zimmerman, "Body Disposal at Auschwitz" (Auschwitz'de Cesetlerden Kurtulma) ("Kayıtların Kaybolması"). Ayrıca bkz. Robert Jan van Pelt, The Van Pelt Report (Van Pelt Raporu) ("IV Şahitlikler, 1945-46") (IV Şahitlikler, 1945-46), https://www.hdot.org.

[8] John Clive Ball, Hava Fotoğrafı Kanıtları ("5.2 Toplu Mezarlar ve Toplu Yakma İşlemleri") http://vho.org/GB/Books/dth/fndaerial.html.