دود گازوئیل: از موتور استفاده شده است

آیا در اردوگاه‌های مرگ تربلینکا، بلزک و سوبیبور موتورهای بنزینی یا دیزل وجود داشته است؟

انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:

طبق آنچه انکارکنندگان هولوکاست می‌گویند افرادی که باور دارند هولوکاست رخ داده است ادعاهای خود را در رابطه با روش‌های قتل نازی‌ها تغییر داده‌اند. آنها زمانی ادعا می‌کردند نازی‌ها و همدستان‌شان قربانیان خود را در اردوگاه‌های مرگ تربلینکا، بلزک و سوبیبور با استفاده از موتور دیزل به قتل می‌رسانده‌اند. اکنون ادعا می‌کنند نازی‌ها از موتورهای بنزینی (gasoline engines) استفاده کرده‌اند. در نتیجه، محققین حوزه هولوکاست موضع خود را عوض کرده‌اند زیرا انکارکنندگان «ثابت کرده‌اند» برای کشتن یهودیان امکان استفاده از موتورهای دیزل وجود نداشته است.

برای مثال، فردریش برگ، انکارکننده هولوکاست اهل آمریکا، ادعا می‌کند ثابت کرده است در تربلینکا، بلزک و سوبیبور از موتورهای بنزینی و نه موتورهای دیزل استفاده می‌شده است. برگ اظهار می‌کند «خبرگان هولوکاست» (افرادی که اعتقاد دارند هولوکاست رخ داده است) به دلیل کارهای «تاریخی» او در حال تغییر داستان خود هستند. وی می‌گوید این «خبرگان» در رابطه با کشتار ۱.۵ میلیون یهودی در اردوگاه‌های عملیات راینهارد شواهد کمی در دست دارند. در نتیجه، بر اساس آنچه برگ می‌گوید، مورخین هولوکاست اکنون مشغول «تلاش برای گریز و انحراف» و «تحریف ناشیانه شواهد» در دقیقه آخر هستند که عمدتاً به منظور تغییر روایت آنها از هولوکاست انجام می‌شود.[۱]

واقعیت این است که:

اکتشافات اخیر نشان می‌دهد نازی‌ها و همدستان‌شان برای کشتن قربانیان در اردوگاه‌های مرگ تربلینکا، بلزک و سوبیبور احتمالاً از موتورهای بنزینی یا دیزلی استفاده کرده‌اند. شواهد مستقیم بدست آمده از شاهدان عینی این احتمال را تقویت می‌کند که از موتورهای بنزینی استفاده شده است. با این حال، بر خلاف ادعاهای برگ و سایر انکارکنندگان هولوکاست، این تغییر احتمالی موضوعی ساده است که صرفاً بخاطر بدست آمدن اطلاعات جدید رخ داده است؛ این مسئله نه بر اثر «ناامیدی» ایجاد شده و نه تلاشی مشترک برای «تحریف» واقعیت است. صرفنظر از این مسئله، موتورهای بنزینی و دیزل هر دو قادر به کشتن انسان می‌باشند.

نوع موتورهای مورد استفاده در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد:

نوع موتورهای مورد استفاده در سوبیبور:

فرانس هادل و اریش فوکس که از نیروهای شوتزشتافل بودند مسئول نصب، تعمیر و نگهداری و راه‌اندازی موتور اتاق گاز در اردوگاه مرگ سوبیبور بودند.

بویژه فوکس گفته است که موتور مورد استفاده در سوبیبور از نوع بنزینی بوده است: «ما موتور را از بار پیاده کردیم. یک موتوز بنزینی روسی و سنگین بود (احتمالاً متعلق به یک تانک یا تراکتور) که حداقل ۲۰۰ اسب قدرت داشت (موتور وی شکل ۸ سیلندر، خنک‌کاری با آب)»[۲] همچنین هادل نیز وجود یک موتور بنزینی در سوبیبور را تأیید کرده است: «در واقع در موتورخانه دو موتور وجود داشت. یک موتور بنزینی که احتمالاً متعلق به یک تانک روسی بوده و یک موتور دیزل. از موتور دوم [موتور دیزل] هرگز استفاده نشده بود.»[۳]

از این رو، با توجه به اینکه این دو نفر هر دو با موتورهای مورد نظر کار کرده و آنها را نگهداری می‌نمودند به طور معقول می‌توان نتیجه گرفت که نازی‌ها در سوبیبور از یک موتور بنزینی استفاده کرده‌اند. یکی از دلایل احتمالی سردرگم شدن شاهدان عینی نیز توسط هادل بیان شده است: دو موتور وجود داشت، یکی بنزینی و دیگری دیزل. موتور دیزل ممکن است مورد استفاده قرار نگرفته باشد اما در موتورخانه وجود داشته است.

نوع موتورهای مورد استفاده در بلزک:

از نیروهای شوتزشتافل که در بلزک از موتورها استفاده می‌کردند هیچ شهادتی در دست نداریم. کورت گرشتاین، افسر شوتزشتافل که در اوت ۱۹۴۲ از اردوگاه بازدید کرده، موتور مزبور را یک موتوز دیزل توصیف کرده است. با این حال نگفته است می‌دانسته چه نوع موتوری بوده یا نه، بنابراین حرف او خیلی قاطع نیست.

با این وجود، در بلزک یک شاهد دیگر موتور را دیده و با آن کار کرده است. رودولف ردر یکی از دو بازمانده یهودی از بین ۴۵۰,۰۰۰ نفر یا بیشتر از یهودیانی است که در بلزک کشته شدند. ردر در سال ۱۹۴۴ در رابطه با موتورهای مورد استفاده در بلزک اظهارنامه‌ای را تسلیم کمیسیون مرکزی تحقیقات از جرائم آلمان (Central Commission for Investigation of German Crimes) در لهستان نمود. وی این موتور را به صورت «motor pedzony benzyna [موتوری با محرکه بنزین]» توصیف کرده است. ردر همچنین گفته هر روز ۴ تا ۵ گالن بنزین (kanistry benzyny) را به موتورخانه اتاق گاز می‌برده است. ردر از واژه لهستانی برای بنزین (benzyny/benzyna) و نه دیزل استفاده کرده که این واژه ’olej napedowy‘ است.[۴] شهادت ردر نشان می‌دهد موتور موجود در بلزک نیز احتمالاً موتور بنزینی بوده است.

نوع موتورهای مورد استفاده در تربلینکا:

یک شاهد عینی وجود دارد که در واقع مستقیماً از موتور موجود در اردوگاه مرگ تربلینکا استفاده کرده است: نیکولای شالایف (Nikolay Shalayev). او یکی از «رانندگان» تربلینکا بوده است. وی اقرار کرده است: «یک موتور چهار سیلندر معمولی بود که با بنزین کار می‌کرد و بر اساس آنچه اپراتور آلمانی دستگاه تعریف کرده، ساخت روسیه بوده است».[۵] شواهد به دست آمده از او بعنوان یکی از اپراتورهای موتور نشان می‌دهد موتور مورد استفاده در تربلینکا می‌تواند از نوع بنزینی نیز بوده باشد.

نتیجه‌گیری:

یادداشت‌ها

[۱] ۱ فردریش برگ، «اتاق‌های گاز دیزلی: ایده‌آل برای شکنجه – بیهوده برای کشتار»، بخش ۳ («۱۲. ترفند هوشمندانه و دگرگونی») در www.nazigassings.com/dieselgaschamberc.html و فردریش برگ، اتاق‌های گاز دیزلی: افسانه‌ای در دل یک افسانه» («الحاقیه: غافلگیری‌های بیشتر در راه است») در www.vho.org/GB/Journals/JHR/5/1/Berg15-46.html. ‏

[۲] ۲ ارنست کلی، ویلی درسن و ولکار ریس، ویراستاران. «روزهای خوب گذشته»: هولوکاست از عاملین و ناظرین جنایات (انتشارات فِری پرس، ۱۹۹۱)، صفحه ۲۳۱. جاناتان هریسون، روبرت مولن‌کمپ، جیسون مایرز، سرگی رومانف و نیکلاس تری بنام بلزک، سوبیبور، تربلینکا: انکار هولوکاست و عملیات راینهارد را نیز ببینید. نگاهی انتقادی به ادعاهای دروغین ماتوگنو، گراف و کوس، صفحه ۳۱۷ در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2011/12/belzec-sobibor-treblinka-holocaust.html. آنها به اظهارنامه اریش فوکس، 2.4.1963, BAL162/208 AR-Z 251/59, Bd. 9, 1784 استناد می‌کنند.

[۳] جاناتان هریسون، روبرت مولن‌کمپ، جیسون مایرز، سرگی رومانف و نیکلاس تری بنام بلزک، سوبیبور، تربلینکا: انکار هولوکاست و عملیات راینهارد. نگاهی انتقادی به ادعاهای دروغین ماتوگنو، گراف و کوس، صفحه ۳۱۷ در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2011/12/belzec-sobibor-treblinka-holocaust.html. آنها به اظهارنامه فرانس هودل 29.3.1966, April HAP 1960 JS 27/61، صفحه ۵۰ استناد می‌کنند.

[۴] «وارد کردن گاز به اتاق‌های گاز» در http://www.deathcamps.org/gas_chambers/gas_chambers_intro.html. رولف ردر، بلزک (Fundacja Judaica w Krakowie،‏ ۱۹۹۹)، صفحات ۵۱، ۵۳.

[۵] جاناتان هریسون، روبرت مولن‌کمپ، جیسون مایرز، سرگی رومانف و نیکلاس تری بنام بلزک، سوبیبور، تربلینکا: انکار هولوکاست و عملیات راینهارد. نگاهی انتقادی به ادعاهای دروغین ماتوگنو، گراف و کوس، صفحه ۳۲۰ در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2011/12/belzec-sobibor-treblinka-holocaust.html. آنها به رویه‌های قضایی علیه نیکلای شالایف، ۱۹۵۱/۱۲.۲۰ و در پرونده کیفری شوروی علیه فدورنکو، جلد ۱۵، صفحه ۱۵۲ استناد می‌کنند. ضمیمه GX-126 در دعوی ایالات متحده علیه ریمر.