این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
چه شواهداسنادی و فیزیکی وجود اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد را اثبات می‌کنند؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
وجود اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد تربلینکا، سوبیبور و بلزک فقط بر اساس «شایعه صرف» و «شواهد ضعیف» است.[۱]
واقعیت این است که:
امروزه از تربلینکا، سوبیبور و بلزک هیچ اثر فیزیکی جز تپه‌های شنی در هر طرف بر جای نمانده است. اما تصاویر، گزارشات انتقال اسرا با قطار، سایر اسناد مرتبط، عکس‌های عملیات شناسایی هوایی و شواهد مطالعات باستان‌شناسی موجود هستند. این منابع قطعاً وجود اردوگاه‌های تربلینکا، بلزک و سوبیبور را اثبات می‌کنند.
انکارکنندگان هولوکاست در مورد اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد چه چیز خاصی می‌گویند؟
دیتلیب فلدرر (Ditlieb Felderer)، انکارکننده سوئیسی هولوکاست ادعا می‌کند که «افراط‌گرایان» (یعنی افرادی که باور دارند که هولوکاست رخ داده است) سه مکان را «جفت و جور کردند» تا «وانمود کنند» آنجا اردوگاه‌های مرگ هستند؛ «آنها فقط یک قصه سرهم کرده‌اند» که «به سرزمین خیالی تعلق دارد.» فلدرر می‌گوید که اردوگاه‌های مرگ تربلینکا، بلزک و سوبیبور عملیات راینهارد «خیالی هستند» و یک «اختلال مشاعر قالب شده به بشر می‌باشند.»[۲]
شواهد وجود اردوگاه‌های عملیات راینهارد:
درست است که امروزه هیچ چیز فیزیکی از تربلینکا، بلزک و سوبیبور، که حدود ۱,۴۰۰,۰۰۰ یهودی در آنجا به قتل رسیدند، وجود ندارد. حدود اواسط سال ۱۹۴۳ اجساد در گورهای دسته‌جمعی نبش قبر شده، سوزانده شدند و خاکسترهای آنها دوباره دفن شد. وقتی نازی‌ها شکست خوردند، ساختمان‌های اردوگاه را تخریب کردند. این اردوگاه‌ها امروزه مکان‌های تپه شنی هستند که اصلی‌‌ترین ویژگی‌های آنها یادبود یهودیان کشته‌شده است.
اما درست نیست که مانند انکارکنندگان هولوکاست بگوییم هیچ شواهد فیزیکی یا اسنادی در مورد این اردوگاه‌ها وجود ندارد.
چرا در مورد عملیات راینهارد اسناد کمی موجود است؟
اودیلو گلوبوکنیک (Odilo Globocnik)، رئیس عملیات راینهارد، برای پاک کردن شواهد این سه اردوگاه و قتل‌هایی که در آنجا رخ داد تلاش زیادی به خرج داد. او دستور داد که «با توجه به توضیحات نهایی کامل 'عملیات راینهارد' باید اضافه کنم که لازم است تمامی شواهد همانند دیگر اسناد مربوط به این عملیات در اولین فرصت از بین برده شوند.»[۳]
با این وجود، برخی اسناد از تخریب در امان ماندند.
شواهد فیزیکی و اسناد عملیات راینهارد:
مستندات و شواهد فیزیکی وجود تربلینکا، بلزک و سوبیبور شامل موارد زیر است:
- عکس‌های گرفته شده توسط کورت فرانتس (Kurt Franz)، آخرین فرمانده تربلینکا که ساختمان‌های اتاق گاز، ماشین‌های حفاری و گورهای دسته‌جمعی را نشان می‌دهند. عکس‌هایی هم از بلزک در زمان دایر بودن آن وجود دارد، اما این عکس‌ها منطقه اردوگاه مرگ را نشان نمی‌دهند.
- گزارشات انتقال اسرا با قطار که شامل جزئیات ترابری به تربلینکا، بلزک و سوبیبور است.
- اسناد مربوط به دریافت و استفاده از تجهیزات خاکبرداری سنگین. نازی‌ها و همکاران آنها از این تجهیزات برای حفر گورهای دسته‌جمعی و نبش قبر اجساد برای جسدسوزی استفاده می‌کردند. اسنادی هم وجود دارد که اموال دزدیده شده قربانیان توسط نازی‌ها را به تفصیل بیان می‌کند.
- عکس‌های عملیات شناسایی هوایی تربلینکا، بلزک و سوبیبور که بعد از تخریب اردوگاه‌ها توسط نازی‌ها گرفته شدند. در مورد تربلینکا، عکس‌ها بقایای ساختمان‌های اتاق گاز و دیگر ساختمان‌های اردوگاه را نشان می‌دهند. این عکس‌های هوایی با عکس‌های هوایی گرفته شده فرانتس همخوانی دارند و شهادت شاهد عینی بازمانده آنها را تأیید می‌کند.
- محققین در این سه مکان مطالعات باستان‌شناسی و بررسی‌های پزشکی قانونی انجام داده‌اند که هنوز هم این تحقیقات ادامه دارد.
هر تکه از این شواهد در بخش عملیات راینهارد در دیگر صفحات «رازگشایی انکار» (Debunking Denial) بررسی می‌شوند.
یادبود در اردوگاه کار اجباری سوبیبور (Sobibor concentration camp). مالکیت عکس: موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده ( Holocaust Memorial Museum) ، اهدایی آدام کواسکی (Adam Kaczowski)
یادداشت‌ها
[۱] دیتلیب فلدرر، «دفترچه آشویتس: محالات قطعی 'اظهارات گرشتاین'» ژورنال مرور تاریخ (Historical Review)، جلد (۱)۱، بهار۱۹۸۰ در http://www.ihr.org/jhr/v01/v01p-69_Felderer.htm.
[۲] دیتلیب فلدرر، «دفترچه آشویتس: محالات قطعی 'اظهارات گرشتاین'».
[۳] استفن پوتیوندی (Stephen Potyondi)، «Ziel Treblinka/تربلینکا: مقصد پایانی» نقل از اودیلو گلوبوکنیک (Odilo Globocnik)، یادداشت «فوق محرمانه»، ۵ ژانویه ۱۹۴۴، سند نورنبرگ NO-064 در https://archive.org/stream/ZielTreblinkafinalDestinationTreblinka/MicrosoftWord-Document1_djvu.txt.